Kinga Arpadówna

Święta Kinga, Kunegunda, urodzona jako węgierska królewna, wywodziła się możnego rodu Arpadów.  Przyszła na świat 5 marca 1234 r. w Ostrzyhomiu. Tytułowana była księżną krakowską i sandomierską. Mężem Kingi był Bolesław V Wstydliwy. Została uznana świętą Kościoła katolickiego. 


Portret Kingi autorstwa Anny Kaszuby-Dębskiej

Przyszła władczyni urodziła się jako trzecia córka w rodzinie Beli IV, węgierskiego króla oraz Marii Laskariny, córki cesarza bizantyjskiego Teodora I Laskarisa. Dziewczynka miała dwóch braci i pięć sióstr, między innymi świętą Małgorzatę Węgierską oraz błogosławioną Jolantę, która została żoną Bolesława Pobożnego. Rodzeństwo wychowywane było w wierze chrześcijańskiej oraz odebrało solidne jak na ówczesne czasy, wykształcenie. Dzieci uczyły się czytać, pisać oraz mówić nie tylko językiem ojczystym, ale także najważniejszymi językami ówczesnej Europy. 


Wspomnienie pierwsze o świętej Kunegundzie Karola Antoniewicza

Pięcioletnia Kinga w 1239 roku przyjechała do Polski. Tam, w Wojniczu odbyły się jej zaręczyny z Bolesławem V Wstydliwym. Ślub odbył się kilka lat późnej, w jego dniu Kinga miała 12 lat. Księżniczka przywiozła do kraju pokaźny posag. W tradycyjnych przekazach przetrwała informacja o tym, że dziewczyna przekazała białe złoto. Sól, bo o ten minerał chodzi, zaczął być wydobywany w kopalniach w Bochni i Wieliczce, do których Kinga sprowadziła górników. Źródła historyczne podają, że pierwsze złoża soli odkryto w Bochni w 1251 roku.
 

Odkrycie żup solnych w Bochni przez św. Kingę

Kinga zamieszkała w Sandomierzu, gdzie opiekowali się nią Grzymisława i pedagog Mikuła. Po pewnym czasie przeniosła się do Krakowa. Przez jakiś czas przebywała też na Morawach i na Węgrzech. Przyczyną czasowego powrotu do ojczyzny były najazdy Tatarów. W 1243, kiedy najeźdźcy wycofali się z Polski, małżeństwo wróciło do Krakowa. Miasto okazało się być tak zniszczone, że nie posiadało odpowiednich warunków do zamieszkania królewskiej pary. Kinga wraz z Bolesławem zamieszkali w Nowym Korczynie, na terenie dzisiejszego województwa świętokrzyskiego. Kinga zwierzyła się swojemu mężowi, że pragnie całe życie zachować czystość. Bolesław przystał na to, stąd też jego przydomek Wstydliwy. Para ślubowała wytrwanie w postanowieniu przed biskupem krakowskim Prandotą. Kinga podjęła decyzje o wstąpieniu do III Zakonu św. Franciszka. Tym samym została tercjarką. 


Klasztor klarysek w Starym Sączu oraz posąg bł. Kingi na rysunku Ludwika Stasiaka

Cały czas wspierała jednak swojego męża w walce o odbudowę księstwa krakowskiego i sandomierskiego po najazdach Tatarów. Jej bogaty posag pozwolił na sfinansowanie odbudowy. Jego część przekazana została na klasztory benedyktynów, cystersów i franciszkanów oraz katedrę krakowską. Kinga hojnie obdarowywała liczne kościoły. Do Polski, dzięki jej staraniom sprowadziły się siostry norbertanki. W podziękowaniu za wsparcie finansowe otrzymała od swojego męża Ziemię Sądecką. 
Bolesław Wstydliwy wraz z małżonką i biskupem Prandotą, przygotowali i wysłali poselstwo do papieża, z prośbą o uznanie świętości Stanisława ze Szczeopanowa.
Kiedy 7 grudnia 1279 r. zmarł Władysław, Kinga wstąpiła do zakonu klarysek. Księżna przeniosła się do ufundowanego przez siebie zakonu w Nowym Sączu. Wcześniej do zakonu klarysek w Zawichoście wstąpiła ciotka Kingi, błogosławiona Salomea, stąd znała ona regułę i zasady obowiązujące siostry. 24 kwietnia 1289 r. Kinga złożyła śluby.


Źródła:
https://polona.pl/item/fl-cynk-odkrycie-zup-solnych-w-bochni-przez-sw-kinge,NzUyMDkyNTI/0/#info:metadata
https://polona.pl/item/zywoty-swietych-polskich-wspomnienie-pierwsze-o-swietej-kunegundzie,OTE4NTg5MTc/7/#info:metadata
https://cyfrowe.mnw.art.pl/pl/katalog/855603
https://zyciorysy.info/sw-kinga/
https://ciekawostkihistoryczne.pl/leksykon/swieta-kinga-1234-1292/